1 Kaj ĉirkaŭ tiu tempo la reĝo Herodo etendis siajn manojn, por
premi iujn el la eklezianoj. 2 Kaj li mortigis per glavo Jakobon,
la fraton de Johano. 3 Kaj vidinte, ke tio plaĉas al la Judoj, li
plue aldonis la areston de Petro. Kaj tiam estis la tagoj de
macoj. 4 Kaj kaptinte lin, li metis lin en malliberejon,
transdonante lin al kvar kvaroj da soldatoj, por gardi lin,
intencante elkonduki lin post la Pasko al la popolo. 5 Tial Petro
estis gardata en la malliberejo; sed preĝo por li estis fervore
farata de la eklezio al Dio. 6 Kaj kiam Herodo intencis elkonduki
lin, en tiu sama nokto Petro dormis inter du soldatoj, ligite per
du katenoj; kaj gardistoj antaŭ la pordoj gardis la malliberejon.
7 Kaj jen apudstaris anĝelo de la Eternulo, kaj lumo ekbrilis en
la ĉambro; kaj li frapis la flankon de Petro, kaj vekis lin,
dirante: Leviĝu rapide. Kaj liaj katenoj defalis de liaj manoj. 8
Kaj la anĝelo diris al li: Zonu vin, kaj alligu viajn sandalojn.
Kaj li faris tion. Kaj li diris al li: Ĵetu ĉirkaŭ vin vian
mantelon kaj sekvu min. 9 Kaj li eliris, kaj sekvis; kaj li ne
sciis, ke reala estas tio, kion faris la anĝelo, sed li pensis,
ke li vidas vizion. 10 Kaj trapasinte la unuan postenon kaj la
duan, ili venis al la fera pordego, kiu kondukas en la urbon; kaj
ĝi malfermiĝis al ili propramove; kaj ili eliris, kaj pasis
laŭlonge de unu strato; kaj la anĝelo tuj foriris de li. 11 Kaj
Petro, rekonsciiĝinte, diris: Nun mi certe scias, ke la Eternulo
elsendis Sian anĝelon kaj liberigis min el la mano de Herodo kaj
el la tuta atendado de la popolo Juda. 12 Kaj pripensinte, li
venis al la domo de Maria, la patrino de Johano, alnomata Marko,
kie estis multaj kunvenintaj kaj preĝantaj. 13 Kaj kiam li frapis
ĉe la pordo de la pordego, venis knabino nomata Roda, por
aŭskulti, 14 kaj rekonante la voĉon de Petro, ŝi pro ĝojo ne
malfermis la pordegon, sed enkuris, kaj diris, ke Petro staras
antaŭ la pordego. 15 Kaj oni diris al ŝi: Vi frenezas. Sed ŝi
persiste certigis, ke tiel estas. Kaj ili diris: Ĝi estas lia
anĝelo. 16 Sed Petro daŭrigis la frapadon; kaj ili, malferminte,
vidis lin, kaj miregis. 17 Sed li gestis per la mano, ke ili
silentu, kaj rakontis al ili, kiamaniere la Eternulo elkondukis
lin el la malliberejo. Kaj li diris: Sciigu pri tio Jakobon kaj
la fratojn. Kaj li foriris, kaj iris al alia loko. 18 Kaj kiam
tagiĝis, fariĝis inter la soldatoj ne malgranda ekscitiĝo, kio
fariĝis kun Petro. 19 Kaj Herodo, serĉinte kaj ne trovinte lin,
ekzamenis la gardistojn, kaj ordonis forkonduki ilin al morto.
Kaj li vojaĝis el Judujo al Cezarea, kaj tie restis iom da tempo.
20 Kaj li estis tre kolera kontraŭ la homoj de Tiro kaj Cidon;
kaj ili venis unuanime al li, kaj, akirinte la favoron de Blasto,
la reĝa ĉambelano, petis pacon, ĉar ilia lando estis nutrata de
la lando de la reĝo. 21 Kaj en difinita tago Herodo, vestita en
reĝaj vestoj, sidis sur tribunala seĝo kaj deklamis al ili. 22
Kaj la popolo kriis: Ĝi estas voĉo de dio, kaj ne de homo. 23 Kaj
anĝelo de la Eternulo tuj frapis lin, pro tio, ke li ne donis al
Dio la gloron; kaj manĝate de vermoj, li senspiriĝis.
24 Sed la vorto de Dio kreskis kaj pligrandiĝis.
25 Kaj Barnabas kaj Saŭlo revenis de Jerusalem, plenuminte sian
servadon, kondukante kun si Johanon, kiu estis alnomata Marko.